Een goed begin is 't halve werk ;)

Zachtjes tikt de regen op het zolder raam en uit mijn laptop klinkt Opwekking 702. Op deze regenachtige zaterdag is het tijd om weer eens een blogje te schrijven.
Ik woon nu een paar weken bij familie in Groningen en inmiddels ben ik alweer druk met school en stage.

De opleiding bevalt goed. De docenten zijn betrokken en positief en bereid om oplossingen te zoeken voor situaties die anders gaan dan te doen gebruikelijk.
We krijgen vakken als methodisch schrift (onberispelijk aan elkaar leren schrijven, dat is net wat voor zo’n motorische slimmerd als ik :p ), intervisie, pedagogiek en psychologie, didactiek (gaat nu over kleuters, helemaal mijn ding dus :D ) en Engels.
Ik vind het wel lastig dat ik bij sommige vakken informatie krijg die ik al eerder geleerd heb. Dan heb ik de neiging om dingen ‘voor te zeggen’ of sneller te gaan dan mijn klasgenoten. Daarom kreeg ik van 1 van onze docentes de uitdaging om eens bij een les alleen maar te observeren en niks te zeggen. Dat gaat nog een leuke uitdaging worden voor zo’n praatjesmaker als ik!
Ik ben niet de oudste in de klas, maar ik wel 1 van de oudsten. In onze klas zitten vooral veel 17- en 18-jarigen. Op zich heb ik geen moeite met 18-jarigen (ik ken een paar hele toffe mensen van om en nabij die leeftijd) maar in de les is het nog weleens irritant. Stil zijn en rustig luisteren is namelijk een behoorlijke uitdaging. Zelfs als de leraar zegt dat we eerder weg mogen als we stil zijn, weten bepaalde leerlingen zich nog steeds niet te gedragen zoals van hen verwacht wordt.
Er is een behoorlijke mate van kliekjes-vorming, waarbij ik niet direct bij de groep van de populaire mensen zit. Dat kan me niet zoveel schelen, ik ga binnen bepaalde kaders zoveel mogelijk mijn eigen gang en trek vooral op met twee andere meisjes die evenmin bij de popi-jopi’s horen.
Het komt dus allemaal weer goed en ik hoef maar twee dagen per week naar school dus dat valt wel te overzien.

Afgelopen dinsdag ben ik begonnen met stage. Ik loop stage in groep 3 van een multiculturele CNS-school hier in de stad. Al na anderhalve dag heb ik van mijn collega een eigen groepje van drie kinderen toegewezen gekregen die ik mag begeleiden met rekenen. Er is wel een doel waar ik naartoe moet werken, maar hoe ik dat doe mag ik in principe zelf weten.
Dat getuigt wel van vertrouwen in mijn kwaliteiten en ik was ook best wel trots op mezelf toen ik dat woensdag hoorde!
In deze klas zitten best veel kinderen die (bijvoorbeeld door hun allochtone afkomst) wat extra hulp goed kunnen gebruiken en laat dat nou net zijn wat ik leuk vind om te doen!
Zoals het er nu uitziet ga ik hier echt een toptijd mee maken.

Het opbouwen van een netwerkje valt nog niet zo mee.
Ik wilde me eigenlijk aansluiten bij één van de christelijke studentenverenigingen hier (Ichtus, om precies te zijn) maar helaas laten die geen MBO’ers toe, ook niet als die MBO’er een jaar Bijbelschool gedaan heeft en met haar 23 jaar zich toch wel iets volwassener gedraagt dan een 16-jarige die net van het VMBO komt.
Daarom ben ik nu aan het kijken bij welke kerkelijke gemeente ik me aan ga sluiten en zal ik daar op zoek ‘moeten’ naar een netwerk, om geen kluizenaar te worden in deze leuke Stad!
Het zoeken van een kamer gaat ook niet helemaal soepel, maar “alles sal reg kom”, dus ik zie het wel.
Tot die tijd zit ik in de kost bij m’n oom en tante en dat vind ik ook geen straf. Al lijkt een eigen stekje me toch wel het meest ideaal.

Dank voor jullie Appjes, mailtjes, smsjes, belletjes, bemoedigingen en andere dingen en tot blogs! :D