LEEF! in de Ardennen

Mensen die mij een beetje kennen, weten hoe ik mijn herfstvakantie de afgelopen jaren doorgaans ingevuld heb. Van zaterdagochtend tot woensdagmiddag ga ik dan op Bijbelstudiekamp in de Ardennen, samen met een groep jongeren uit onze gemeente en daarbuiten. Aangezien ik geen enkele reden zag om die goede gewoonte dit jaar te DoorBreken, ben ik ook dit jaar weer mee geweest.
Wellicht bent u/ben jij benieuwd wat dat Ardennenkamp voor mij betekent. Wel, ik zal een poging doen om dat uit te leggen. Het gevaar bestaat echter wel dat ik verval in jargon of dat ik dingen noem die voor objectieve lezers onder u niet te begrijpen zijn, maar dat zij dan maar zo.

Voor mij betekent Ardennen 2013:
- Op zaterdag helemaal vrolijk en enthousiast bij de kerk verzamelen en al vroeg een verjaardagsliedje zingen voor iemand die dat op die dag verdient.
- Met drie andere kampgangers afreizen naar het Belgische Vielsalm en onderweg zowel goede gesprekken als lol hebben, hetgeen een leuke vooruitloper is op de rest van het kamp.
- De kamplocatie binnenlopen met het gevoel weer ‘thuis’ te zijn.
- Tot de ontdekking komen dat het groepje waarmee ik dit jaar Bijbelstudie en corvee mag doen, van de organisatie weer nummer 1 heeft gekregen. Voor de outsiders: het overgrote deel van de keren dat ik mee ben geweest, werd ik ingedeeld in groep 1. #structuur.
- In de zon een rondje om het meer voor de kamplocatie lopen. Tijdens deze wandeling van 20 minuten kan je lol hebben, diepe gesprekken voeren en ehm… drijfnat regenen.
- Tijdens een kennismakingsspel al het één en ander te weten komen over de 3 jongens/heren en 2 meiden/dames die ik als gespreksleider van groep 1 onder mijn hoede heb gekregen.
- Een sketch opvoeren over het thema “LEEF!”
- Lekker eten met dank aan ons fantastische kookteam. Dank aan Joke, Christien en Aurelia!
- Een eerste Bijbelstudie doen.
- Met een microfoon in mijn handen de dag afsluiten.
- Veel kletsen, weinig slapen.
- Een toffe dienst hebben en die nabespreken.
- Een fijne vrije middag afsluiten met een praise. Tijdens zowel de dienst als de praise zag ik zeker bij de jongere deelnemers van alles gebeuren. En dat waren in dit geval allesbehalve vervelende dingen.
Ondertussen bezweert de organisatie de ontstane onrust. Normaal gesproken is er namelijk op maandag een outdoor, maar door een organisatorisch probleem blijkt de outdoor gereserveerd te zijn voor dinsdag. Maar op dinsdag zou er een spreker all the way from Fryslân naar de Ardennen afreizen. Gelukkig blijkt hij zo flexibel dat hij op maandag een paar uur vrij regelt, naar Vielsalm rijdt en maandagavond komt spreken.
- Maandag weer een rustig dagje, waarbij een deel van de 50 aanwezigen kiest voor een fysieke opwarmer voor de outdoor en gaat kano varen, mountainbiken en andere sportieve activiteiten ontplooit.
- Maandagavond komt spreker Arjen praten over geestelijke strijd. Als hij de tekst uit Jakobus aanhaalt waarin staat “als u tot God nadert, nadert Hij u”, knalt dat in bepaald opzicht bij mij naar bidden en daar word ik behoorlijk emotioneel van.
- Ardennen betekent gelukkig ook dat er op die momenten mensen zijn die een arm om je heen leggen, naar je luisteren en met/voor je willen bidden.
- Dinsdag vertrekt bijna iedereen op outdoor. Het is inmiddels gewoonte dat ik dan thuisblijf (dat wil zeggen: in de kamplocatie blijf). De outdoor en mijn kwaliteiten als Femmy matchen namelijk zo weinig dat de outdoor mij meer stress en spanning oplevert dan plezier. Dus ik ga lekker aan de slag om de kooksterren te helpen met de voorbereidingen voor de maaltijd.
- Ondertussen hebben we elke dag Bijbelstudie met ons groepje en ik geniet erg van de mensen die ik daardoor steeds beter leer kennen. Dank jullie wel Jan-Matthijs, Christien, Fabian, Maartje en Mike!
- Een andere goede gewoonte van Ardennen zijn bemoedigingsboekjes. Iedereen krijgt een boekje met zijn/haar naam erop. Maar voordat jij je eigen boekje krijgt, mag iedereen die dat wil er een bemoediging of iets anders in schrijven. Na een jaar afwezigheid werden de boekjes weer heringevoerd en ik ben zo gek dat ik pas tevreden ben als ik in alle boekjes iets geschreven heb. Dus ik heb dit jaar in 50 boekjes iets geschreven. Dat is wel makkelijker dan de 80 die ik anders in handen krijg, hetgeen een bescheiden voordeeltje is van het feit dat het deelnemersaantal dit jaar historisch laag is.
- Dinsdagavond hebben we na de Bijbelstudie een bonte avond. Je bent op Ardennen niet verplicht om een stukje te doen tijdens de bonte avond. Daardoor duurt dat onderdeel van de avond niet zó lang en kan je volop genieten van de mensen die hun gaven en talenten vrijwillig inzetten.
- Na de bonte avond ga ik twee rondjes meer doen met Jan-Matthijs. Na 1 rondje zijn we namelijk nog niet uitgekletst, dus beginnen we olijk aan een tweede. Op een kwart van de route begint het te druppen, maar uit eerdere ervaringen denk ik op te kunnen maken dat het maar zo weer droog kan zijn. Op de helft van de route gaan de hemelsluizen echter pas goed open en als we weer bij het kamphuis zijn, zijn we allebei he-le-maal doorweekt. Maar goed, dat is een vorm van bedrijfsrisico.
- Na een lange nacht van lol ga ik toch nog maar even naar bed, teneinde niet volslagen brak aan te komen in Ede.
- Bij de kampsluiting staan we in een kring elkaar toe te zingen. Voor twee grote helden zingen we hun naam op de wijze van ‘Amazing Grace’ en daarna zingen we elkaar Gods zegen toe.
- Het afscheidnemen is een feest voor mensen als ik die het fijn vinden om anderen een knuffel te geven en dan gaan we terug naar Ede.
- Maar niet zonder in Maastricht te stoppen bij een zeker fastfoodrestaurant. Daar komt in principe iedere kampganger die met de auto gaat langs voor een stop en zodoende is dat alvast een mini-reünie.
- Eenmaal weer thuis is het wel even flink afkicken, maar de verhalen en foto’s op Facebook zijn ideaal om nog even na te genieten.

Er zijn momenten waar ik speciaal van genoten heb:
- De rondjes om het meer en de toffe gesprekken die daarbij horen.
- Bidden voor en met mijn buddy uit het gespreksleidersteam
- Helpen in de keuken en ondertussen toffe gesprekken voeren
- Zien hoe andere mensen volop genieten en lopen te ‘smilen’.
- Stiekem alvast lezen wat mensen in mijn bemoedigingsboekje geschreven hebben.
- Zien en horen hoe 1 van de kampgangers God leert kennen.
- Met dominee Henk praten over onze tijd in het buitenland. Als is er natuurlijk nog genoeg verschil tussen een paar maanden Uganda en jaren in Indonesië
- ‘Benjamin Ben’ en ‘Bert en Ernie’ reciteren met 1 van de kampgangers.’
- De jongen die mij tegenkomt en zegt: “Fem, zet dat kopje in je handen eens neer, ik moet je even een knuffel geven.”
- Zien hoe 1 van de meiden goud is in haar omgeving en iets doet wat ze eigenlijk niet durfde.
- In mijn Bijbelstudiegroepje dingen uitleggen over de Bijbel en de Bijbelstudie.
- Mijn afwezige talent voor gebarentaal ontwikkelen.
- Praten over sinking in de kwijler en soortgelijke diepzinnigheden.
- “pèèèèèèèèèèèèèèèp, dóedelzakmuziek!”

Beste Ardennengangers, mochten jullie dit lezen: ik heb van jullie genoten en veel van jullie geleerd. Laat maar weten als ik iets voor jullie kan doen of als je gewoon een keer wilt kletsen of dringend behoefte hebt aan een knuffel.