Ik BEN Femmy.........................en ik heb NLD

Drie jaar geleden schreef ik een blog over NLD. http://is.gd/D8QMeJ
Wat is er in die drie jaar verandert?

Ik ben Femmy. Wat betekent dat?
Feitelijk betekent dat dat ik bijna 23 jaar ben, geboren en getogen in Ede. Na 9 jaar op basisschool ‘De Triangel’ te hebben gezeten, ben ik naar de middelbare school gegaan. Daar heb ik mijn diploma VMBO-TL gehaald. Na het VMBO heb ik in 3,5 jaar mijn MBO diploma Pedagogisch Werker niveau 4 gehaald.
Omdat ik meer wilde groeien in mijn geloof en op persoonlijk vlak, heb ik daarna een tussenjaar gedaan op Bijbelschool ‘De Wittenberg’ in Zeist. Na dat waardevolle jaar ben ik voor vijf maanden naar Uganda vertrokken. Daar heb ik lesgegeven aan 3 van de 4 kinderen van een Nederlands gezin.

Dat ik Femmy ben, betekent minder feitelijk dat ik bijna altijd vrolijk en opgewekt ben. Dat ik weinig liever doe dan praten met mensen (in al hun diversiteit) en als hun diversiteit daar om vraagt vind ik het ook fijn om mensen op allerlei gebied te helpen.
Ik vind het heerlijk om mijn gedachtenspinsels op te schrijven, en in dit digitale tijdperk wordt dat vaak uittypen. De ene keer ontaardt dit in een zelfbedachte opzet van een roman, een andere keer wordt het een blog over (niet-)alledaagse dingen die ik meemaak en soms is wat op papier verschijnt gewoon een weerslag van wat er allemaal in mijn hoofd omgaat.

Zoals uit bovenstaande al blijkt, is taal heel belangrijk voor mij. Zowel in gesproken als in geschreven vorm geeft taal mij houvast, het is een uitlaatklep en ik gebruik het om te communiceren. Taal, het gesproken of geschreven woord, is tastbaarder dan lichaamstaal.
Gezichten herkennen, gezichtsuitdrukkingen en lichaamstaal goed interpreteren zijn voor mij moeilijke dingen, terwijl ergens woorden aan geven, dingen met woorden beschrijven en ook zoiets eenvoudigs als het onthouden van een liedje voor mij veel makkelijker zijn, omdat ik dan gebruik kan maken van woorden.

Dit heeft te maken met het feit dat een paar jaar geleden bij mij de leerstoornis NLD geconstateerd is.
Omdat NLD een heel onbekende uitdaging is, wil ik hieronder met een aantal voorbeelden uitleggen wat NLD voor mij betekent en hoe ik daar steeds succesvoller mee leer leven.
1. Ik vind het echt lastig om onbekende dingen te proberen. Nieuwe dingen zijn vaak ongrijpbaar en in het verleden draaide dat regelmatig uit op een lethargische houding; “het lukt me niet, dus ik ga ik ook niks meer doen om het op te lossen”.
In de loop van de tijd heb ik geleerd dat zo´n lethargische houding niet de oplossing is. Nieuwe dingen zijn een uitdaging die ik aan wil gaan. Of het nu goed gaat of niet, ervan leren zal ik altijd wel.
Het grootste voorbeeld daarvan is dat ik voor vijf maanden in Uganda heb geleefd en gewerkt. Ik had nog nooit gevlogen. Ik was ook nog nooit langer dan een week op een plek geweest waar ik vooraf niemand kende en ook andere culturen waren mij niet bekend. Maar omdat ik in mijn koppige en leergierige hoofd had gezet dat ik graag ´naar Afrika wilde´ en de kans zich voordeed, heb ik besloten het toch te doen.
Ja, het was eng, en ja, ik heb op het punt gestaan terug te gaan naar huis, maar het was praktisch gewoon niet te regelen en dús zat er niks anders op dan om door te gaan. En dat is wat ik gedaan heb. En uiteindelijk is het een verrijkende ervaring geweest die ik niet had willen missen.
2. In onbekende plaatsen en gebouwen de weg vinden, is voor mij ook erg lastig. Maar door voor mezelf een paar herkenningspunten in gedachten te markeren, gaat dat met verloop van tijd steeds beter.
3. Eten met mes en vork, veters strikken, knippen met een schaar - het heeft allemaal langer ´dan gebruikelijk´ geduurd voordat ik deze alledaagse dingen onder de knie, dan wel in de vingers had. Mijn motorische ontwikkeling verliep anders dan in de geijkte boekjes staat. Daarmee zeg ik niet dat het nu allemaal zonder moeite gaat, maar ik heb het wel geleerd.
4. Zoals ik al eerder schreef, geeft taal mij houvast. Zo praat ik vaak hardop in mezelf. Dat heeft er niks mee te maken dat mij compleet ontgaat wat er om me heen gebeurt, maar daarmee geef ik mezelf houvast in situaties of op plekken die voor mij onbekend zijn.
In de loop der jaren heb ik geleerd dat het sociaal meer gewenst is dat ik niet hardop in mezelf praat, en daarom zal ik het in groepen zelden of nooit doen. Dan ziet men hooguit aan mijn mond dat ik geluidloos aan het praten ben…
5. Als dingen anders gaan dan ik gewend ben, kan ik in paniek raken. Een paar jaar geleden zou dat een soort blinde paniek zijn, waardoor ik niet meer wist wat ik nu verder moest. Nu heb ik echter geleerd om zelf op zoek te gaan naar duidelijkheid. Soms betekent dat, dat ik andere mensen vraag om duidelijkheid. In andere gevallen ga ik zelf op zoek naar andere opties.
Toen ruim een jaar geleden bleek dat mijn toekomstplannen anders uit zouden pakken dan ik bedacht had, ben ik zelf op zoek gegaan naar alternatieven, en zo kwam ik na een zoektocht terecht bij een gezin in Uganda, dat een leerkracht zocht. En daar kwamen mijn liefde voor de Nederlandse taal, mijn voorliefde voor kinderen en mijn droom om ooit naar Afrika te gaan samen. Met hun drieën wogen ze op tegen de angst voor het onbekende en zo heb ik de sprong gewaagd.
6. Werken in groepsverband, of het nu gaat om een teamsport of om een groepsopdracht voor school o.i.d., vind ik lastig. Het is voor mij belangrijk dat ik goed weet wat dan mijn taak is in het geheel. Als ik dat niet helder heb, loop ik vast en lukt het niet meer.
Ook hierin heb ik geleerd dat de domste vraag is, de vraag die niet gesteld word. En zodoende probeer ik door te vragen duidelijkheid te krijgen over mijn taak en die vervolgens (zo goed mogelijk) uit te voeren. Van diverse begeleiders/collega’s op stages heb ik terug gekregen dat men ziet dat het werken met kinderen echt iets is dat bij mij past en dat ik dat ook in mij heb.
7. Een groot deel van de communicatie tussen mensen gaat via non-verbale signalen. Omdat ik dat niet altijd goed begrijp, voel ik me snel onzeker. Begrijpen mensen wat ik bedoel? Maakt de ander nou een grapje of meent hij of zij het echt? Daardoor houd ik soms liever mijn mond dan dat ik wat zeg.
Lange tijd was dit één van de aanleidingen waardoor ik weinig vrienden en vriendinnen had. Gelukkig heb ik sinds een paar jaar een hechte vriendengroep van mensen die ik goed ken en die mij goed kennen. Zij weten hoe ik in elkaar zit en weten wanneer ik wat extra houvast nodig heb. Tegelijk zijn zij ook wel zo eerlijk dat ze me als het nodig is een spiegel voorhouden of even een duwtje geven in de goede richting.

Tenslotte nog even wat algemene info over NLD
NLD is een Engelse afkorting voor Non-verbal Learning Disabilities, oftewel non-verbale leerstoornis. Dat is net zo breed als het klinkt.
Waar ik vooral tegenaan loop, is het behoefte hebben aan structuur. Ik heb structuur nodig om goed te functioneren, maar om die structuur te creëren heb ik hulp nodig. Dus als ik bijvoorbeeld een hele stapel opdrachten krijg, vind ik het fijn om met iemand (coach, mentor, begeleider) een planning te maken wanneer die opdrachten af moeten zijn.

Net zoals er geen twee mensen hetzelfde zijn, zijn er geen twee personen met NLD hetzelfde. Met bovenstaande heb ik geprobeerd om voor mezelf en voor anderen helder te maken waar mijn uitdagingen met name in tot uitdrukking komen, maar ook waarin ik geleerd heb dat ik geen NLD bén, maar dat ik Femmy ben en NLD héb.

Voor meer informatie, vraag gerust!