Update ;)

Na enige tijd van stilte op deze blog, leek het me wel weer een keer tijd voor een update.
Zoals u/jij inmiddels wel zult weten, woon ik inmiddels alweer bijna vijf maanden in Ede.
Mijn kamertje in Hoogkerk, de school in Groningen, ik heb het nog geen moment écht gemist. De stad Groningen zelf blijft leuk en daar ben ik inmiddels wel weer een keer een dagje naartoe geweest.
Weer thuis wonen heeft zeker weten uitdagingen, niet alleen voor mij maar ook voor mijn ouders en mijn zusje. Maar alles went behalve een tent, of een vent, (maar daarover later meer) en inmiddels gaat het over het algemeen best prima.
Het is fijn om weer in Ede te wonen, te fietsen door overbekende straten en overal en nergens bekenden tegen te komen. Maar ook voor iemand die al jaren in Ede woont zijn er nog ontdekte stukjes. Die kom ik tegen nu ik als huishoudelijke hulp bij een thuiszorgorganisatie werk en waardoor ik door heel Ede kom. Het is leuk om heel veel verschillende mensen te ontmoeten en hen te helpen. Natuurlijk kom je ook weleens lastige cliënten tegen, maar goed, dat hou je toch. :)
Twee middagen in de week reis ik per trein naar Utrecht. Daar werk ik op de naschoolse opvang, waar we kinderen in de leeftijd van 4 tot 12 jaar opvangen in de tijd dat de schooldag afgelopen is en de ouders klaar zijn met werken. Na een paar weken opstarten, gaat het inmiddels prima en heb ik het best naar mijn zin. Sommige mensen vinden het bijzonder dat ik voor die paar uurtjes ‘all the way’ naar Utrecht reis. Maar als je graag met kinderen werkt en de vacatures in de kinderopvang niet voor het oprapen liggen, reis ik met genoegen met de trein heen en weer. In de trein zijn een boel mensen om te observeren en dat vind ik altijd leuk! Enne, al dat gezeur op de NS en ProRail; ik heb in al die tijd nog maar 1 keer een stukje met de bus moeten reizen en dat kwam dan ook nog eens door omstandigheden waar NS en ProRail niks aan konden doen, al hadden ze het gewild.
Na een week werken bij de BSO en in de huishoudelijke hulp, is het weer tijd voor het weekend. En daar kijk ik altijd heel erg naar uit. Niet in de eerste plaats omdat ik dan een paar dagen niet hoef werken, maar omdat ik een prettige invulling heb gekregen voor mijn weekeinden…
Zoals jullie in mijn blog over de (niet) zoekgeraakte fietssleutel wellicht tussen de regels door gelezen hebben, of anders van mijn stuiterende ikje zelf hebben gehoord of gezien, is er na ruim 23 jaar een eind gekomen aan mijn vrijgezellenleventje.
Via internet kreeg begin 2014 contact met een jongen die qua eigenwijsheid niet voor mij onderdoet en onder anderen daarom precies het overwicht heeft dat ik nodig heb. Na urenlange chat-sessies, een paar dates waarin wij zonder problemen ongeschreven date-regels als ‘neem je date niet meteen mee naar huis’ overtraden, hakten we de knoop door; we wilden het heel graag samen proberen. Sinds die dag mag iedereen weten dat Remco de liefste jongen is die ik ken.
De meest roze wolken zijn inmiddels wel aardig opgetrokken, maar we genieten nog steeds volop en leren elkaar steeds beter kennen.
Jarenlang weigerde ik knuffels te geven, of de traditionele drie zoenen te geven op verjaar- en overige feestdagen. Maar ook op dit punt geld dat een relatie heel leerzaam is! :D
Helaas woont Remco niet in de buurt van Ede. En dus reis ik om de week naar Uithoorn. (nee, hij komt niet uit Hoorn –boven Amsterdam- maar uit Uithoorn –net onder Amsterdam-) Het andere weekend komt hij naar Ede.
Met weekenden Uithoorn of Ede, werken in Ede en werken in Utrecht, kabbelen de weken verder en voor ik het weet heb ik óók vakantie. Heerlijk 3 weken naar Italië!

Terwijl ik zo mijn huidige leventje een beetje beschrijf, zou ik bijna vergeten dat ik een jaar geleden om deze tijd afscheid aan het nemen was van alles en iedereen dat/die in Uganda mijn wereldje vormde. En hoe intensief en leerzaam die vijf maanden ook waren, ik denk er lang niet dagelijks aan terug.
Hoe onvoorstelbaar het op dat moment ook leek, maar je went gauw genoeg weer aan je Nederlandse leventje, dat in mijn geval ook wel een enigermate turbulent verloop heeft (gehad).

Het plan is dat ik voorlopig blijf wonen in het huis waar ik nu woon, blijf werken waar ik nu werk, geniet van de vriendschappen die ik heb, genieten van mijn relatie met Remco, op een afstandje genieten van mijn nichtje en steeds meer mijn eigen plekje ga vinden.