Ardennen 2012

Zaterdagmiddag 13 oktober 2012.
Eindelijk is het zover. Ik mag naar Vielsalm, in de Belgische Ardennen. Daar wordt weer het immer onvolprezen en elk jaar wederom maximaal gezegende Ardennenkamp gehouden.
Natuurlijk, het is #moeilijk dat ik niet gewoon zaterdagochtend mee kon met de rest, maar dr moet nu eenmaal ook gewerkt worden.
Samen met Johannes en Fokko stap ik in Ede in de trein. Op dat moment leven wij nog in de zonnige overtuiging dat wij ‘slechts’ vijf uur later eindelijk het welbekende Fort Doyards binnen zullen stappen. Helaas ontvangt ons enthousiasme op station Maastricht een gevoelige tik als de trein die we moeten hebben voor onze neus wegrijdt. We weten namelijk dat de aansluiting zo gecompliceerd in elkaar zit, dat we zeker 1, maar vermoedelijk 2 uur vertraging oplopen.
Johannes heeft echter zijn gitaar meegenomen, dus hij vermaakt zichzelf en ons met muziek en mooie liedjes. De gitaar is op Maastricht ondertussen ook even zonder een druppel water gedoopt tot Juliët. (of was het op z’n Engels; Julia?)
In Luik verdiepen we ons in een spelletje logo’s raden, wat op de quiz die maandag weer terug komt.
Tegen de tijd dat we Fort Doyards binnenslenteren, is het al 00:30 geweest en is de zaterdag dus al om.
Ik maak in het donker mijn bedje op en besluit vanaf het moment dat ik weer wakker ben, volop te genieten van alles wat er gaat gebeuren en wat (naar de ervaring mij leert) briljant en tot zegen zal zijn.

Het voelt vertrouwd om de volgende ochtend weer in gezellige groepjes aan het ontbijt te zitten.
Vaag roept het de associatie op aan De Wittenberg, maar daar ontbeten we (bijna) nooit met z’n allen en was de groep de helft kleiner.
Na het ontbijt is er Bijbelstudie. Het is voor mij de eerste keer dit kamp, maar mijn groepje heeft de vorige avond al een start gemaakt. Officieel ben ik gespreksleider, maar het gesprek leidt zichzelf vanaf het eerste moment bijna moeiteloos, dus leiden is almost overbodig en lijden komt al helemaaaaal niet aan de orde.
Om 11:00 begint de dienst. Graag zou ik vertellen wat voor praktische vertaalslag dominee Henk ons liet maken, maar dat doe ik lekker niet, want dan is de lol eraf voor de mensen die de preek nog niet kennen en op de Ardennenzondag naar De Ontmoetingskerk komen…
’s middags na de lunch zijn we vrij om te doen en te laten wat we willen. Ik geniet maximaal als ik zie hoe anderen bezig zijn en wat voor interessante groepjes gesprekspartners ik zie ontstaan. Dit kamp heb ik heel veel geobserveerd en alleen al dat was briljant.
Uit de boxen galmen intussen ‘We are the free’ (we zijn tenslotte wel op een vrijgemaakt kamp! :p) en het officiële themalied 10.000 Reasons, van Matt Redman.

Onder leiding van onze immer onvolprezen band, gaan we lekker zingen tijdens de praise. Een speciaal woord van waardering acht ik wel op zijn plaats, want mijn eigen zusje Anne-wil heeft een supersolo gespeeld! Goed gedaan, zusje!
In de kleine uurtjes van zondag op maandag heb ik er alweer een paar rondjes om het meer voor Fort Doyards op zitten. Ik heb in die paar dagen een aardig aantal rondjes gelopen, de ene keer met een diepzinniger gesprek dan de andere keer. Maar ik vond alle gesprekken mooi en waardevol. Dank aan iedereen die daar een bijdrage aan geleverd heeft. Speciaal dank aan degene die zondag rond middernacht zich tóch liet overhalen tot het wandelen van een rondje, ondanks de temperatuur en de zegen die uit de hemel kwam stromen.

Maandag is traditioneel de dag van de outdoor.
Mijn motorische uitdagingen maken het voor mij onmogelijk om daar deel aan te nemen en dus blijf ik lekker thuis. Dit keer samen met 4 andere meiden en twee dames van het kookteam. We ruimen de tafels af, doen de afwas, het sanitair wordt gesopt en verder doen we heerlijk rustig aan. ’s Middags heb ik twee uur geslapen maar dat was niet zo’n succes: ik heb me de rest van de dag een beetje gaar gevoeld.
Ik help de dames in de keuken een beetje en dan komen de eerste outdoor-helden alweer terug. Ze krijgen warme chocolademelk, rookworst (volgens sommigen een prima combi, volgens anderen vooral lekker als er minstens tien minuten zit tussen de consumptie van het 1 en de consumptie van het ander)

Na opnieuw een goede, gezegende, gezellige Bijbelstudie is het tijd voor de jaarlijkse quiz. Wisten jullie dat de hoogste berg van Nederland op Saba ligt? Wij ook niet.
Maar dat maakt niet uit, we joelen olijk mee met The Final Countdown en andere bekende liedjes en maken vooral lekker veel lol.
De volgende ochtend komt er een spreker die met ons praat over het discipelen van andere mensen. Het gaat velen een beetje boven het hoofd, maar voor 1 van de aanwezigen is het verhaal een (laatste?) duwtje in de Beste Richting en dat maakt al het onbegrip weer goed.
’s Middags mogen we doen en laten wat we willen. Mensen gaan mountainbiken, zwemmen, paintballen, rondjes meer doen, eindeloos Ligretto spelen en nog veel meer andere leuke dingen doen.
Ik heb een boek bij me over een kindsoldaat in Uganda. Confronterend om zelf in vrijheid lol te zitten maken in de Belgische Ardennen en ondertussen het verhaal te lezen van een kind dat vreselijke dingen meegemaakt heeft in de buurt van de stad waar ik over een paar maanden ook hoop te zitten.

Deze avond is de Bijbelstudie helemaal geweldig. Hoewel we er bij lange na niet in slagen alles wat in het Bijbelstudieboekje staat aan de orde te laten komen, is het maximaal genieten. Af en toe zit ik alleen maar met een grijns van oor tot oor te luisteren naar de jongens en het meisje met wie ik deze dagen mag leren van God en over God.
Ryan, Jaco, Job, Timo, Anne en Liesbeth; nogmaals bedankt!
En dan begint het ultieme lol maken: de bonte avond.
Twee jongens hebben zelf een lied geschreven over de gebeurtenissen van de afgelopen dagen en brengen dat lied ten gehore. Een andere jongen laat ons zelf (driestemmig!) zingen en ‘zingt’ later op de avond zelf een lied in gebarentaal. De band doet lekker gek en een groep jongens zet de zaal op zijn kop door allerhande heerlijke brulliedjes te spelen.

In het bekende ‘huisje op het meer’ doe ik een soort dubbeldate met drie andere mensen. Grapjes over Benjamin Ben en Bert & Ernie zijn hilarisch, ‘t is alleen jammer als niet iedereen mee kan lachen als jíj samen met iemand anders compleet de slappe lach hebt…
Wegens de kou gaan we toch maar weer terug, waar we min of meer middenin een gesprek over vriendschap en seksualiteit vielen. Supermooi dat een meisje van 16 in dit gesprek de leiding had en hele eerlijke vragen stelde aan die iedereen die bij haar in de buurt was.
Uiteindelijk was het zo’n beetje half vier toen ik in m’n bed lag. Voor dit kamp is dat absoluut mijn record; tijdens eerdere kampen heb ik het met minder slaap gedaan.

De volgende dag mochten we zowaar uitslapen: om 9:00 uur hoefden we pas aan het ontbijt te verschijnen. De Bijbelstudie gebruikten we vooral om te evalueren en met elkaar en voor elkaar te bidden.
Daarna werd het kamp officieel afgesloten. Het is supermooi om met 80 mensen in een kring te staan en elkaar de Vrede van God toe te mogen zingen.
Er werd nog een groepsfoto gemaakt en toen moest een deel van de mensen weg, want ze moesten hun trein halen. Ik heb niets gehoord over treinen die uren vertraging opliepen: de filmpjes en foto’s van een supergezellige treinreis hebben mij wel bereikt, dus misschien ga ik volgend jaar ook wel met de trein terug.
Dit jaar hoefde Fort Doyards niet zo netjes te worden als andere jaren omdat dit jaar ook een groep 25-plussers uit onze gemeente een paar dagen op kamp gingen.
Mooi om een paar daarvan nog ff te spreken, voordat wij geacht werden om in de auto terug te reizen naar Ede.

Een gewoonte is om (als je met de auto terug gaat) op de terugreis pauze te houden bij de Mc Donalds in Maastricht. Het is hilarisch om daar weer allerlei bekenden tegen te komen: kennissen werden begroet met enthousiast gejoel en geschreeuw. Vermoedelijk heeft het personeel van die Mc een jaar nodig om bij te komen van ons bezoek.

Weer terug in Ede is het moeilijk om weer in het dagelijkse ritme terug te keren.
Gelukkig is het op Facebook een drukte van belang en zien we elkaar vrijdag weer op de after-party.

Jeroen, dominee Henk, Fokko, Jasper, Loïs, Johannes, Esther, Linda, Julia, Gerda, Bernard, Timo, Gerjon, Eelke, Bas, Joyce, Maurits, Ilona, Robbin, Bart, Liesbeth, Aurelia, Christien, Derk, Jeroen, Christiaan, David, Marjolein, Diederik, Sietse, Steven, Jantine, Koos, Laura, Joke, Marieke, Henrike, Nathan, Marcel, Reina, Tonny, Louisa, Rebekka, Harmen, Jobbes, Tjitske, Matthias, Fedde, Ruben, Sjoerd, wout, Simon, Anne, Ineke, Willeke, Vincent, Zilla, Anne-Wil, Daniëlle, Andrew, Dennis, Jaco, Ryan, Mike, Joost, Anneroos, Robin, David, Laura, Ilse, Elise, Hanno, Martine, Roel, Willem en alle mensen die ik ongewild toch vergeten ben in deze opsomming: dankjulliewel en hopelijk tot volgend jaar!

Oh ja, dit is een grammaticaal ongecensureerd(e) blog. Jullie doen het er maar mee. :p