De eerste week zit erop!
Door: Femmy, co-ateur P.C. Remmelzwaal
Blijf op de hoogte en volg Femmy
15 Februari 2013 | Oeganda, Arua
Tja en dan zit je al een week in Uganda. Aan de ene kant is het nog heel kort en aan de andere kant is het al heel lang. Maar dat kan ook te maken hebben met die schier eindeloze vloed aan gezichten, opmerkingen, bezoeken aan allerhande belangrijke plaatsen en mensen; en dan ook nog de school sinds afgelopen maandag.
Deze keer zal ik eens pogen te omschrijven hoe een (werk)dag er voor mij ongeveer uitziet. ’s Ochtends stap ik om een uur of negen m’n bedje uit. Ik ontbijt in m’n eentje (bloedsaai, grote happen, snel thuis… ehm aan het werk) en dan gaan we aan het werk. Zodra ik ‘mijn’ guesthouse uitkom zie ik meestal de tuinman. “Goodmorning! How are you, teacher?” Na wat gezellige babbel met hem, loop ik naar het klaslokaal. Ik pak de mappen erbij en kijk wat de kids ’s middags moeten gaan doen. Al naar gelang de mate waarin ze zelfstandig moeten gaan werken, moet ik meer of minder voorbereiden. En ondertussen probeer ik te bedenken welke volgorde het handigst is.
Soms is het handig om twee kinderen te laten beginnen met taal en de derde met rekenen of andersom en soms laat ik ze alle drie met hetzelfde vak beginnen. Aan het begin van de middag komen de kinderen thuis uit school en is het tijd voor het middageten. De lunch is altijd warm en wordt bereid door de hulp. We eten vaak rijst of aardappels met saus. En als toetje eten we fruit. Het Afrikaanse fruit is heeurlijk vers en ik denk dat ik het nog wel ga missen als ik over viereneenhalf maanden terug ben in Nederland.
Om half drie beginnen de lessen. Tussendoor hebben de kinderen 30 minuten pauze en daarna gaan we weer verder. Om half zes zijn ze vrij en mogen ze lekker gaan doen wat ze willen. Momenteel eet ik nog mee met de familie Den Breejen, maar het is min of meer de bedoeling dat ik ook ’s avonds in mijn eentje ga eten. Waarschijnlijk ga ik dat volgende maand ook echt doen. Dan heb ik ook iets meer ritme en kan ik ook een beetje netwerk opbouwen om niet alle dagen in m’n uppie te zitten eten.
Soms blijf ik ’s avonds nog bij Geesje en Aart en de kids hangen en help de jongste in bad en in bed te doen. Daarna ga ik weer naar m’n eigen plekje. Vaak ben ik dan met laptop bezig, lekker mails sturen, blogs schrijven of chatten met allerhande mensen. Ik doe mijn best om voor elf uur in bed te liggen, maar dat lukt niet altijd even goed. Na een douche (ijskoud!) kruip ik onder mijn klamboe en meestal val ik meteen in slaap. Het gekke is dat ik hier vaak wakker word in of net na mijn droomslaap en me dan realiseer dat ik de gekste dingen gedroomd heb. En vaak word ik ook aan het begin van de ochtend even wakker, maar dan slaap ik weer verder tot mijn wekker gaat.
Oh ja de ins en outs van mijn klamboe. Het is belangrijk om te zorgen dat het ding goed bij mijn matras ingestopt wordt, om te voorkomen dat ik nog meer lek gestoken wordt dan nu al het geval is.
Maar op zich is het best relaxed, zo’n anti-muskietending, maar af en toe is het ook wel een beetje lastig omdat ik me net Absalom voel onder dat laaghangende gaas.
Mijn hartelijke dank aan eenieder die via de onderstaande mogelijkheid of langs andere wegen gereageerd hebben op mijn blog. U aller reactie wordt zeer gewaardeerd door de schrijfster dezes en tevens door de grote tosti-liefhebber die op gepaste afstand toch enigszins present absent is.
Deze keer zal ik eens pogen te omschrijven hoe een (werk)dag er voor mij ongeveer uitziet. ’s Ochtends stap ik om een uur of negen m’n bedje uit. Ik ontbijt in m’n eentje (bloedsaai, grote happen, snel thuis… ehm aan het werk) en dan gaan we aan het werk. Zodra ik ‘mijn’ guesthouse uitkom zie ik meestal de tuinman. “Goodmorning! How are you, teacher?” Na wat gezellige babbel met hem, loop ik naar het klaslokaal. Ik pak de mappen erbij en kijk wat de kids ’s middags moeten gaan doen. Al naar gelang de mate waarin ze zelfstandig moeten gaan werken, moet ik meer of minder voorbereiden. En ondertussen probeer ik te bedenken welke volgorde het handigst is.
Soms is het handig om twee kinderen te laten beginnen met taal en de derde met rekenen of andersom en soms laat ik ze alle drie met hetzelfde vak beginnen. Aan het begin van de middag komen de kinderen thuis uit school en is het tijd voor het middageten. De lunch is altijd warm en wordt bereid door de hulp. We eten vaak rijst of aardappels met saus. En als toetje eten we fruit. Het Afrikaanse fruit is heeurlijk vers en ik denk dat ik het nog wel ga missen als ik over viereneenhalf maanden terug ben in Nederland.
Om half drie beginnen de lessen. Tussendoor hebben de kinderen 30 minuten pauze en daarna gaan we weer verder. Om half zes zijn ze vrij en mogen ze lekker gaan doen wat ze willen. Momenteel eet ik nog mee met de familie Den Breejen, maar het is min of meer de bedoeling dat ik ook ’s avonds in mijn eentje ga eten. Waarschijnlijk ga ik dat volgende maand ook echt doen. Dan heb ik ook iets meer ritme en kan ik ook een beetje netwerk opbouwen om niet alle dagen in m’n uppie te zitten eten.
Soms blijf ik ’s avonds nog bij Geesje en Aart en de kids hangen en help de jongste in bad en in bed te doen. Daarna ga ik weer naar m’n eigen plekje. Vaak ben ik dan met laptop bezig, lekker mails sturen, blogs schrijven of chatten met allerhande mensen. Ik doe mijn best om voor elf uur in bed te liggen, maar dat lukt niet altijd even goed. Na een douche (ijskoud!) kruip ik onder mijn klamboe en meestal val ik meteen in slaap. Het gekke is dat ik hier vaak wakker word in of net na mijn droomslaap en me dan realiseer dat ik de gekste dingen gedroomd heb. En vaak word ik ook aan het begin van de ochtend even wakker, maar dan slaap ik weer verder tot mijn wekker gaat.
Oh ja de ins en outs van mijn klamboe. Het is belangrijk om te zorgen dat het ding goed bij mijn matras ingestopt wordt, om te voorkomen dat ik nog meer lek gestoken wordt dan nu al het geval is.
Maar op zich is het best relaxed, zo’n anti-muskietending, maar af en toe is het ook wel een beetje lastig omdat ik me net Absalom voel onder dat laaghangende gaas.
Mijn hartelijke dank aan eenieder die via de onderstaande mogelijkheid of langs andere wegen gereageerd hebben op mijn blog. U aller reactie wordt zeer gewaardeerd door de schrijfster dezes en tevens door de grote tosti-liefhebber die op gepaste afstand toch enigszins present absent is.
-
15 Februari 2013 - 08:30
Jan:
Mooi blog, Femmy. Het roept plaatjes op. Je kunt er nog eel meer detail aan toevoegen.
Het klinkt echt als een verhaal van de eerste weken waarbij je je net genoeg verveelt om te gaan netwerken (is ontbijten met de tuinman een optie?).
Eigenlijk vind ik een dingetje raar: de kids krijgen al om half drie les. In de meeste Afrikaanse lamden gebeurt er tussen 1 en 3 niet zo veel. Hoe zit dat bij jullie? Anders gezegd: hoe warm en vochtig is het op het heetst van de dag?
Btw, probeer gedurende de maanden dat je er zit de grote levensgebeurtenissen een keer mee te maken: trouwen, geboorte, sterven. Dat klinkt misschien raar, maar juist op deze momenten leer je het meest indringend een andere cultuur kennen. De tuinman en de hulp kunnen je er bast bij helpen.
God bless you -
15 Februari 2013 - 09:08
Johannes:
Zouden "die schier eindeloze vloed aan gezichten, opmerkingen, bezoeken aan allerhande belangrijke plaatsen en mensen; en dan ook nog de school sinds afgelopen maandag" iets te maken hebben met jouw vaststelling "dat ik hier vaak wakker word in of net na mijn droomslaap en me dan realiseer dat ik de gekste dingen gedroomd heb"? :) -
15 Februari 2013 - 11:50
Gerda:
Geloof het of niet, maar ik heb vannacht over jou gedroomd. En jouw blog komt helemaal overeen met mijn droom. Goed om te lezen dat je je draai al een beetje gevonden hebt. Ik hoop dat je buiten het lesgeven ook iets meer om handen krijgt. Hoe zit het qua kerk en gemeente? Zijn er geen broers en zussen met wie je een beetje kunt netwerken?
Pas goed op jezelf, meisje. :) -
15 Februari 2013 - 14:34
Gea:
Ha Fem,
Klinkt al als een beetje een vast ritme. Maar toch ook nog weinig gewoon. Hoe zit het met je ochtenden? Kun je met Geesje ook naar andere mensen toe ? Of in het weekend? En ga je ook ter kerke? En waar, hoe en met wie? Ben je al boodschappen wezen doen? Nou ja, je merkt, ik vind het leuk om te lezen wat je schrijft. En wil best meer weten over wat je allemaal doet. Ook benieuwd hoe je jezelf voelt in al deze nieuwe situaties ;-) . Dank voor weer een blog. Ik ga je gewone mailadres opzoeken, dan ga ik je mailen over hoe het hier met ons allemaal gaat :-) . Succes met alles, snel tot mails. Hartelijke groeten, ook namens de mannen, Gea -
15 Februari 2013 - 23:07
Christa:
hoi Femmy,
Al mijn vragen zijn al gesteld, en van je verhaal heb ik wee genoten
Ga zo door! groet, Christa
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
