Afrika en Nederland
Blijf op de hoogte en volg Femmy
19 Juni 2013 | Oeganda, Arua
Nog tien dagen en dan hoop ik in Nederland te arriveren.
Over acht dagen vertrek ik uit Arua naar Kampala. Daar overnacht ik dan, samen met Fleur en Geesje. De volgende ochtend gaan we op speurtocht naar souvenirs en in de loop van de middag ga ik naar Entebbe. Ja, dat is stichtelijk aan de vroege kant aangezien het vliegtuig naar Schiphol pas om kwart over elf ’s avonds vertrekt. Maar ik reis liever in 1 uurtje naar Entebbe, dan in drie.
Tja, en dan krijg je om de haverklap een vraag te horen of te lezen, door iedere afzonderlijke vraagsteller gesteld in oprechte belangstelling. En het voordeel van herhaling is, dat het kunstje steeds makkelijker wordt. En toch haal ik het hier nog maar een keer uit.
“Femmy, heb je zin om naar Nederland te gaan?”aldus een belangstellende vrager. Let wel, deze vraag wordt soms ook in het Engels gesteld, dus Nederlanders zijn niet de enige meelevende mensen. ;)
En dan natuurlijk het antwoord, waar het iedere vrager om te doen is.
Ja. D’r zijn best wel mensen/dingen/plaatsen die ik heel erg gemist heb en ik zie ernaar uit om daar weer van te genieten.
Nee. Ik heb hier (een enkel dipdagje daargelaten) een goede, gezellige, zonnige, leerzame tijd gehad en veel toffe mensen (van jong tot oud) leren kennen. Dus er zijn ook mensen/dingen/plaatsen van hier die ik waarschijnlijk flink ga missen. Kortom, het is erg dubbel allemaal.
Afrika, oh Afrika.
Het heeft maandag geregend, en als ik dinsdag op de Nursery de namen van de kinderen voorlees om te kijken wie er zijn, zie ik dat er de dag ervoor heel veel afwezigen waren. Tja, welke weldenkende Ugandees gaat nou op pad als het regent? Laat staan dat je je kids naar de Nursery stuurt/brengt.
Als je als juf thee zit te drinken, moeten de kids zichzelf maar even vermaken in het lokaal. Wat maakt het uit dat ze de bende afbreken?
Als die Nederlandse juf weer terug gaat naar Nederland, kan jij toch best haar laptop overnemen? Al kan je geen Nederlands, heb je thuis geen stroom om het ding op te laden, en heb je geen idee hoe zo’n ding werkt.
Als je iemand kent die naar Nederland gaat, kan je haar best vragen om daar een mooi horloge voor je te kopen en het op te sturen. Je hebt toch al nauwelijks geld om je gezinnetje in leven te houden, daar kan zo’n duur geintje best wel bij.
Tot zover de min of meer luchtige zaken.
De neef van de buurman is vermoord door zijn vrouw, nadat ze een avondje in een restaurant waren geweest en wat alcohol hadden genuttigd.
Als ik bij de markt kom, zie ik iemand zich kruipend voortbewegen. Vanaf de knieën lijken de benen niet (meer) te functioneren.
Het nieuwe ziekenhuis is nog niet in gebruik genomen vanwege een slepende rechtszaak. Ondertussen overlijden in het oude gebouw mensen en kinderen wegens een gebrek aan de faciliteiten die in het nieuwe gebouw wel aanwezig zijn.
Ze is jonger dan ik en zwanger. De vader van haar kindje heeft haar in de steek gelaten en eigenlijk hoeft ze ook niet meer aan te komen bij haar familie.
Afrika, oh Afrika
Nederland, oh Nederland.
“Tis hier zooooooo koud, Fem, echt niet normaal meer.” Een paar weken later; “het regent nu al tijden, echt niks aan. Het wordt tijd dat het eens warmer wordt.” Een paar dagen geleden: “Het is hier zooooo heet. Echt niks aan.”
“Ik/wij geef/geven een feestje. We zouden het leuk vinden als je er ook bij bent.” Ik ook, beste feestvierders, maar het gaat toch écht niet lukken. Begin juli moeten we maar gauw wat afspreken.
Rellen en doodsbedreigingen om een liedje. Zijn er geen belangrijker zaken in de wereld?!
Mensen die nergens meer kunnen/mogen wonen, worden uiteindelijk opgevangen in een kerk. Ik heb er niks op tegen dat leegstaande kerken op deze manier gebruikt worden, maar de manier waarop er met haar nieuwe bewoners omgegaan word, maakt me niet erg trots op Nederland.
Nederland, oh Nederland.
Hoewel ik nog niet weet of dit mijn laatste blog uit Uganda is, zal ik u/jullie ook alvast even waarschuwen.
Het is hier in Uganda namelijk de gewoonte om handjes te schudden als je elkaar ergens ontmoet. Dus jij/u bent alvast gewaarschuwd… Overigens heb ik het geknuffel, wat ik vorig schooljaar geleerd heb, nog niet helemaal afgeleerd, mocht het u/jou interesseren.
Hier in Uganda wordt je geacht aan de LINKERkant van de weg te rijden. Mocht u/jij mij straks aan de linkerkant van de weg tegenkomen op een moment dat dat niet correspondeert met mijn rijrichting en de Nederlandse verkeersregels, verbetert u mij dan gerust.
Het kan wezen dat enige mate van enthousiasme zich van mij meester maakt als ik weer terug ben op het van oudsher bekende terrein. Ik weet toevallig dat dit tot gevolg kan hebben dat ik duizend keer hetzelfde vertel. Dus hou je veilig en bewaar als t kan je geduld…
Tenslotte en om de zaken even goed af te ronden. Ik ben op zoek naar iemand die een blog wil schrijven over hoe hij/zij vindt dat ik wel of niet veranderd ben door mijn verblijf in Uganda.
Belangstellenden mogen zich bij mij melden en dan zal ik voorts aan jou/u doorgeven welke weg er verder bewandeld dient te worden. Let wel: het gaat hier om 1 blog dus helaas kan ik niet al jullie aanmeldingen honoreren.
Tot zover dit zeer diverse epistel.
Bedankt voor de belangstelling en hopelijk gauw tot snel binnenkort.
Over acht dagen vertrek ik uit Arua naar Kampala. Daar overnacht ik dan, samen met Fleur en Geesje. De volgende ochtend gaan we op speurtocht naar souvenirs en in de loop van de middag ga ik naar Entebbe. Ja, dat is stichtelijk aan de vroege kant aangezien het vliegtuig naar Schiphol pas om kwart over elf ’s avonds vertrekt. Maar ik reis liever in 1 uurtje naar Entebbe, dan in drie.
Tja, en dan krijg je om de haverklap een vraag te horen of te lezen, door iedere afzonderlijke vraagsteller gesteld in oprechte belangstelling. En het voordeel van herhaling is, dat het kunstje steeds makkelijker wordt. En toch haal ik het hier nog maar een keer uit.
“Femmy, heb je zin om naar Nederland te gaan?”aldus een belangstellende vrager. Let wel, deze vraag wordt soms ook in het Engels gesteld, dus Nederlanders zijn niet de enige meelevende mensen. ;)
En dan natuurlijk het antwoord, waar het iedere vrager om te doen is.
Ja. D’r zijn best wel mensen/dingen/plaatsen die ik heel erg gemist heb en ik zie ernaar uit om daar weer van te genieten.
Nee. Ik heb hier (een enkel dipdagje daargelaten) een goede, gezellige, zonnige, leerzame tijd gehad en veel toffe mensen (van jong tot oud) leren kennen. Dus er zijn ook mensen/dingen/plaatsen van hier die ik waarschijnlijk flink ga missen. Kortom, het is erg dubbel allemaal.
Afrika, oh Afrika.
Het heeft maandag geregend, en als ik dinsdag op de Nursery de namen van de kinderen voorlees om te kijken wie er zijn, zie ik dat er de dag ervoor heel veel afwezigen waren. Tja, welke weldenkende Ugandees gaat nou op pad als het regent? Laat staan dat je je kids naar de Nursery stuurt/brengt.
Als je als juf thee zit te drinken, moeten de kids zichzelf maar even vermaken in het lokaal. Wat maakt het uit dat ze de bende afbreken?
Als die Nederlandse juf weer terug gaat naar Nederland, kan jij toch best haar laptop overnemen? Al kan je geen Nederlands, heb je thuis geen stroom om het ding op te laden, en heb je geen idee hoe zo’n ding werkt.
Als je iemand kent die naar Nederland gaat, kan je haar best vragen om daar een mooi horloge voor je te kopen en het op te sturen. Je hebt toch al nauwelijks geld om je gezinnetje in leven te houden, daar kan zo’n duur geintje best wel bij.
Tot zover de min of meer luchtige zaken.
De neef van de buurman is vermoord door zijn vrouw, nadat ze een avondje in een restaurant waren geweest en wat alcohol hadden genuttigd.
Als ik bij de markt kom, zie ik iemand zich kruipend voortbewegen. Vanaf de knieën lijken de benen niet (meer) te functioneren.
Het nieuwe ziekenhuis is nog niet in gebruik genomen vanwege een slepende rechtszaak. Ondertussen overlijden in het oude gebouw mensen en kinderen wegens een gebrek aan de faciliteiten die in het nieuwe gebouw wel aanwezig zijn.
Ze is jonger dan ik en zwanger. De vader van haar kindje heeft haar in de steek gelaten en eigenlijk hoeft ze ook niet meer aan te komen bij haar familie.
Afrika, oh Afrika
Nederland, oh Nederland.
“Tis hier zooooooo koud, Fem, echt niet normaal meer.” Een paar weken later; “het regent nu al tijden, echt niks aan. Het wordt tijd dat het eens warmer wordt.” Een paar dagen geleden: “Het is hier zooooo heet. Echt niks aan.”
“Ik/wij geef/geven een feestje. We zouden het leuk vinden als je er ook bij bent.” Ik ook, beste feestvierders, maar het gaat toch écht niet lukken. Begin juli moeten we maar gauw wat afspreken.
Rellen en doodsbedreigingen om een liedje. Zijn er geen belangrijker zaken in de wereld?!
Mensen die nergens meer kunnen/mogen wonen, worden uiteindelijk opgevangen in een kerk. Ik heb er niks op tegen dat leegstaande kerken op deze manier gebruikt worden, maar de manier waarop er met haar nieuwe bewoners omgegaan word, maakt me niet erg trots op Nederland.
Nederland, oh Nederland.
Hoewel ik nog niet weet of dit mijn laatste blog uit Uganda is, zal ik u/jullie ook alvast even waarschuwen.
Het is hier in Uganda namelijk de gewoonte om handjes te schudden als je elkaar ergens ontmoet. Dus jij/u bent alvast gewaarschuwd… Overigens heb ik het geknuffel, wat ik vorig schooljaar geleerd heb, nog niet helemaal afgeleerd, mocht het u/jou interesseren.
Hier in Uganda wordt je geacht aan de LINKERkant van de weg te rijden. Mocht u/jij mij straks aan de linkerkant van de weg tegenkomen op een moment dat dat niet correspondeert met mijn rijrichting en de Nederlandse verkeersregels, verbetert u mij dan gerust.
Het kan wezen dat enige mate van enthousiasme zich van mij meester maakt als ik weer terug ben op het van oudsher bekende terrein. Ik weet toevallig dat dit tot gevolg kan hebben dat ik duizend keer hetzelfde vertel. Dus hou je veilig en bewaar als t kan je geduld…
Tenslotte en om de zaken even goed af te ronden. Ik ben op zoek naar iemand die een blog wil schrijven over hoe hij/zij vindt dat ik wel of niet veranderd ben door mijn verblijf in Uganda.
Belangstellenden mogen zich bij mij melden en dan zal ik voorts aan jou/u doorgeven welke weg er verder bewandeld dient te worden. Let wel: het gaat hier om 1 blog dus helaas kan ik niet al jullie aanmeldingen honoreren.
Tot zover dit zeer diverse epistel.
Bedankt voor de belangstelling en hopelijk gauw tot snel binnenkort.
-
19 Juni 2013 - 21:29
Anne-Marije :
Alvast een hele goede reis terug Femmy!
Hopelijk tot snel!
Liefs -
19 Juni 2013 - 23:34
Christa:
Pas op hoor, we knuffelen je tot moes als je weer hier bent, daar vraag je zelf om. In elk geval welkom in de Edese dreven, goede reis gewenst.
-
19 Juni 2013 - 23:52
Gerda:
Haha, en of je tot moes geknuffeld wordt!
Voor de blog houd ik me trouwens wel aanbevolen, mocht je geen andere aanmeldingen krijgen. :) -
20 Juni 2013 - 00:05
Johannes:
Ja, Femmy, de dag die je wist dat zou komen is bijna daar (of hier, net hoe je het bekijkt). Sterkte met loslaten en geniet van de laatste stuiptrekkingen. We zien uit naar je komst. :) -
20 Juni 2013 - 02:16
Mark Vd Bent:
Ik mis hier ergens een LIKE button, wauw, sterk geschreven Femmy, en een mooie afsluiter haha, die hebben we gemist! Zodra ik in Ede woon moeten we maar weer eens bijkletsen :) geniet nog even van je laatste dagen daar, en alvast een goede reis! -
20 Juni 2013 - 08:27
Yvonne:
Sterkte met loslaten, en weer aannemen van de nederlandse gewoonten en zo. Wij wensen je alsvast een goede reis terug en tot ziens!
groetjes Klaas Yvonne en Rik -
21 Juni 2013 - 07:18
Jan:
Femmy, oh Femmy -
24 Juni 2013 - 17:32
Joke :
Femmy, een heel goede reis en kom maar weer gezond en wel bij ons in Ede!
doei,joke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
