Lieve Catootje,

Ik sluip de trap op en kijk in het campingbedje aan het voeteneind van ons grote bed. Daar lig je te slapen. Mijn kleine kabouter, die de storm van vandaag in haar lijfje heeft en slechts met (veel) moeite (even) in slaap valt. Normaal lig je heus wel in het ledikantje hoor, maar de door oma gemaakte wagenspanner met Nijntjes hangt boven het campingbedje en dat wil wel eens helpen om jou even rustig te krijgen, als ik denk dat het goed is voor jou om even te slapen en jij je daar luidkeels tegen verzet.

Een jaar geleden wisten papa en ik net dat jij in aantocht was. Het was ons geheimpje, wat we langzamerhand aan steeds meer mensen gingen vertellen. Bij alles wat we over jou te melden hadden, noemden we je Krummel. We wisten immers niet of je een hij of zij zou zijn en ‘Krummel’ klonk wel schattig. Na je geboorte geven we (nou ja, ik vooral) je allerlei koosnaampjes, waarbij Catootje toch wel favoriet is. Ik heb je na je geboorte nooit meer ‘Krummel’ genoemd trouwens.

Je bent morgen 4 hele en 1 halve maand oud en wauw, wat een maanden waren dat! Gedoe met voeden, waarbij ik iets te lang door ploeterde maar de tweede lactatiekundige die op de stoep stond onze redster in nood was. Elke dag jouw luide (huil)stemmetje en mijn gevoeligheid voor harde geluiden. Jouw afhankelijkheid en mijn faalangst.
Eindeloos vaak heb ik met jou op de bank gezeten om je je flesje te geven, terwijl mijn favoriete zanger Matthijn Buwalda mij moed in zong:
“Ligt de lat weer veel te hoog, loop er dan lachend onderdoor. Wie heeft gezegd dat je erover moet?” (https://tinyurl.com/yb8werzy)

Maar kleine meid, je moet niet vergeten dat mama van je houdt. Dat ze heus wel trots is als mensen in de Jumbo (waar we schuifdeuren platlopen en waarschijnlijk iedere medewerker ons herkent), gewoon bij het verkeerslicht of waar dan ook in je wagen gluren en vaststellen dat je zo’n knap kind bent met je bos haar.
Dat mama geniet als je in de box ligt te brabbelen tegen je boxmobiel of één van de andere speeltjes. Dat ze moet lachen als jij je op je buik gerold hebt en je tot je woedende frustratie niet weet hoe je terug moet rollen.
Dat ze geniet als papa jou je groentehapje voert en jij de worteltjes tot in je haar hebt zitten en bij voorkeur de lepel uit papa’s hand grist.
’s Ochtends als je net wakker bent, loop ik je kamertje in en als je mij ziet, stop je (meestal) met jammeren en tover je een stralende glimlach tevoorschijn.

De eerste drie pittige maanden gingen op een gegeven moment voorbij, het stormachtige weer gaat heus ook wel weer over; het is allemaal een fase, heb ik geleerd.
Onze mooie dame, ik hoop dat wij nog heel veel tijd hebben om samen te genieten, avonturen te beleven (nog eventjes en je mag mee op de fiets!) en ik hou van je.